ای مه زیبای هستی که همچون نگینی در شب تار هستی
وز خیل عاشقان به خود مسرور هستی وبا این همه زیبایی به خود مغرور هستی
تو دانی که خورشید گر نبودت روزی تو ای مه در تاریکی و تنهایی بسوزی