باران را دوست دارم نه بقدر ابری شدن اسمانت
برگ سفید کاغذ را دوست دارم نه بقدر دفتر مشق شدن صورتت
زمستان را دوست دارم نه بقدر یخ زدن بهارت
پرواز را دوست دارم نه بقدر زمین گیر شدنت
...
تو را دوست دارم نه بقدر بارانی شدن چشمانت ..ونه بقدر سیاه شدن دفتر زندگی ات .. ونه بقدر سرد شدن قلبت .. ونه بقدر تنها شدنت در زمین
انقدر دوستت دارم که پر پروازم را به تو می بخشم اینک اسمان از ان توست
پرواز کن
پاسخ معشوق به من عاشق:
پر پروازت مرا در اتش افکند بهتر بود
عشق که فقط اسمانی نیست شاید همین زمین بهتر بود